John Zgryźliwy - recenzje

Odniosę się tylko do komentarza Roberta - odnośnie intryganta.
1. Jego akcja nie jest obowiązkowa
2. Sama jego obecność pozwala wilkołakowi wybronić się w ostatniej sekundzie.
3. Niektórzy gracze są bardziej skłoni to intryg (some people just wanna to watch the world burn) i wtedy wiemy, że dana postać mogła skorzystać lub nie.

Prosta i względnie szybka gra familijna. Można zagrać 3 partie pod rząd względnie szybko, a sama rozgrywka jest całkiem interesująca. Jest element pamięciowy, planowanie i jest dreszczyk emocji.

He, jestem chyba jedyną osobą, która kupiła tę tradycyjną grę karcianą, bo widzę, że tylko moje produkty pojawiają się na liście - inni klienci kupili również, no cóż, ktoś musi być pierwszy.
Sama gra, jak to tradycyjne gry karciane, wymaga strategii, myślenia i planowania. Polecam.

Zdecydowana czołówka wśród gier imprezowych. Względnie proste zasady, choć miejscami w instrukcji są pewne niejasności, ale za to rozgrywka - fantastyczna. Oczywiście, jak to w imprezówkach minimum to 6 osób, niby na 4 też można grać, ale to nie do końca to samo, robi się z tego potyczka par.
Idealne na wyjazd majowy i ciepłą wieczorną nasiadówę przy grillu i regionalnym piwku. Dobrze sprawdzi się też na biwaku i górskim schronisku. Nie grałem jedynie w pociągu, ale z racji braku miejsca tam może być ciężko.

Przyjemna gra dla całej rodziny, praktycznie bez limitów wiekowych. Grałem w nią nawet z moją 90 letnią babcią, która czasem jeszcze zagra z wnukami (co jest ewenementem).
Prosta mechanika, rozgrywka wciągająca, ciągły zastrzyk adrenaliny. Fantastycznie się gra w każdym składzie liczbowym.
Idealna jako 30 minutowy przerywnik, rozgrzewka, albo nawet fajny poobiedni relaks - często nie kończy się na jednej partii.
I na koniec słynny cytat, który do tej gry pasuje jak ulał: "Nie przestajemy grać bo się starzejemy, starzejemy się bo przestajemy grać."

Grałem dwa razy. Niestety nie załapałem się na kupno, a rebel raczej nie przymierza się do reedycji. Niestety. Jedna z najbardziej klimatycznych gier kupiecko - pirackich, w której niemalże słychać fale morza i szum palm.
Bardzo czekam na kolejne polskie wydanie, tym razem z dodatkiem (bo wyszedł) w dużym pirackim kufrze. Ahoj!

W porównaniu do Hokus i Pokus, innej gry paragrafowej typowo dla dzieci, wydawnictwa FoxGames, Piraci to gra troszkę trudniejsza. Tutaj, przynajmniej początkowo gra jest nieco bardziej złożona, prowadzimy śledztwo, więc trzeba błądzić po miasteczku, rozmawiać z ludźmi, a na dodatek trzeba uważnie przeglądać kadry, gdyż w każdym z nich może być coś ciekawego.
Zdecydowanie dla starszych dzieci, tak powyżej 9 / 10 lat.
W obu przypadkach druk jest taki sobie, mógłby być lepszy. Ale ogólnie jak najbardziej warto.

Uważam, że komiksy paragrafowe to strzał w dziesiątkę. Mojej córce Hokus i Pokus niezwykle przypadły do gustu. Gra jest prosta i bardzo sympatyczna i o dziwo jest naprawdę kilka wariantów przejścia całej przygody. Bardzo polecam dla młodszych dzieci (od 6 lat).

Bardzo sympatyczna gra, z ciekawą mechaniką, która na pewno przypadnie do gustu fanom alpinizmu. Mogłaby być dużo lepiej wydana, ale przynajmniej cena nie odstrasza (jak zwykle coś za coś). Mimo tego, gra ma swój fajny klimat i jest względnie prosta i szybka. Doskonały wybór dla początkujących graczy.

Niewiele mogę dodać do tego co już tu zostało opisane, gra jest po prostu bardzo dobra. Ogromna ilość potencjalnych możliwości jakie roztaczają się przed graczem w niemalże każdej turze mogą powodować paraliż decyzyjny.
Oczywiście większość z tych decyzyji na dłuższą metę jest po prostu błędnych, ale zawsze jest kika korzystnych.

Gra kształci zdolność analitycznego myślenia, planowania, oraz długofalowej strategii. Wymaga również pewnej konsekwencji, zmiana raz wybranej strategii zazwyczaj jest bardzo niekorzystna.

Ilość interakcji jest minmialna - sprowadza się do tego, że ktoś może zająć nam jakieś pole (ale to uciążliwość krótkoterminowa), lub realizuje tę samą strategię. Zwłaszcza z tego drugiego powodu warto mieć mimo wszystko baczenie na to co robią pozostali gracze.

Ogólnie świetna pozycja. Warto mieć w kolekcji, fajnie się sprawdza, moim zdaniem, w każdej liczbie graczy.

Gra jest fenomenalna. Jej głównym atutem jest to, że wciąga i podoba się osobom, które w planszówki nie grywają w ogóle. Paradoksalnie najłatwiej mi znaleźć towarzystwo do grania w piątkowy wieczór, właśnie do tej gry.
Jeśli chodzi o rozgrywkę - gra ma niewątpliwie klimat, na który wpływ może mieć, o dziwo, również scenariusz - są scenariusze, gdzie jest większe ciśnienie i więcej walki, są scenariusze, gdzie mamy poczucie nadciągającej zagłady, ale poza tym cały czas jest jakaś tajemnica. Dużo rożnego rodzaju wstawek - różne dźwięki, przypadkowe spotkania (np. kot). Są to detale, które dodają smaczku rozgrywce.
Fantastycznie sprawdzają się scenariusze, gdzie gracze muszą bardzo współpracować. W Ucieczce z Insmouth w pewnym momencie zostawiliśmy staruszkę (tę postać) na ulicy w której stronę pędził rozwścieczony tłum, gdyż jeden z graczy stwierdził, że nie będzie w stanie jej pomóc i musi uciekać. Ha, było to niezwykle dramatyczna sytuacja.
Sama rozgrywka jest niezwykle atrakcyjna zwłaszcza w początkowej fazie. Kluczem jest moim zdaniem duży stół i warto zadbać o posegregowane żetony. Podczas wykładania nowej lokacji zawsze trzeba tam ich kilka umieścić, co zajmuje chwilę. Warto też ustalić, kto będzie czytał, choć z doświadczenia wiem, że niektórzy się do tego wyrywają bardziej - można na zmianę, może czytać ten kto wykonuje akcje.
Pewną wadą gry jest to, że trochę zaczyna się dłużyć w pewnym momencie, zwłaszcza gdy potworów jest trochę na planszy i trzeba wykonywać dużo testów przerażenia. Ktoś wtedy powinien to ogarniać, powiedzieć - co testujemy, ile wyników i dopiero wtedy odczytać (być może skróconą) wersję opisu. Choć to pewnie może zależeć od ilości graczy i oczywiście scenariusza.

Jeśli chodzi o regrywalność - nowe dodatki modyfikują także stare scenariusze i to czasem w naprawdę zaskakujący sposób. Przedmioty, zagadki są losowe, a w różnych miejscach można czasem znaleźć najróżniejsze rzeczy. Fantastyczne są także dialogi z NPC. Pod tym względem scenariusze, gdzie NPC jest więcej są oczywiście ciekawsze.

Cena rzeczywiście jest zastraszająca, ale spójrzmy prawdzie w oczy - rebel nie jest najtańszym sklepem. tak czy siak gra jest warta swoich pieniędzy dostarczając dziesiątki, albo nawet setki godzin świetnej zabawy. Porównajcie to sobie z wizytą w multikinie z żoną / dziewczyną. Pod tym względem gry planszowe wygrywają zawsze.

Obłożyłem w FFG karty ekwipunku w Eldritch Horror, w Rebelowe odpowiedniki karty z Posiadłości Szaleństwa. FFG są idealne, rebelowe trochę mniej. Grubością porównywalne, cenowo rebel korzystniejszy, ale FFG są rozmiarowo I-D-E-N-T-Y-C-Z-N-E. Rebelowe różnie - trochę wyższe, trochę szersze. Różnice są niewielkie, ale odczuwalne w dłoniach przy tasowaniu.
FFG is the best.

Idealne koszulki. Najlepsze bez dwóch zdań na rynku (sorry rebel). Ostatnio zauważyłem i będę to powtarzał do znudzenia. Koszulki FFG są idealnie zwymiarowane. Koszulki Rebela już nie tak bardzo. Karty lokacji w Eldritch Horror tworzą perfekcyjny prostokąt, o niemalże gładkich ściankach. Przy koszulkach rebela jest sporo nierówności. Jedna karta jest o 0,5 mm szersza inna wyższa itd.
UWAGA. To nie jest wielki problem, koszulki rebela (premium) cenowo są wciąż spoko, ale ideał może być tylko jeden i są to FFG.

Interesujący dodatek do i tak fantastycznej gry. Zwłaszcza kafelek początkowy wydaje się interesujący, ponieważ chyba jako jedyny tak negatywnie wpływa na pozostałych graczy.

Trudno tak naprawdę ocenić. Dodatkowy monument to całkiem niezłe urozmaicenie gry - nagle się okazuje, że wszyscy próbują zbudować monument już w pierwszej fazie. Interesujący dodatek. Kafelek początkowy z negatywną pozycją w świątyni też interesujący. Uzyskane drewno może pozwolić szybko się odkuć.

Praktyczne pudełka, które zawsze warto mieć pod ręką. Jest średniej wielkości, ale pomieści całkiem sporo znaczników jednego rodzaju. Całkiem kompaktowe - zarówno pudełka, jak i ich pokrywki można włożyć jedno w drugie, dzięki czemu zgrabnie się trzymają i nie rozpadają przy transporcie. Dzięki niewielkim rozmiarom, można je trzymać nawet w pudełku z grą.

Gra jest rzeczywiście interesująca. Przyznam, że z początku nie byłem zachwycony, ta wszechobecna losowość była niezwykle irytująca. Choć sam mechanizm testowania umiejętności wydaje się być ok..., ale wiecie jak to mówią, gdy ktoś ma pecha to i w d... palec złamie.

Gra rekompensuje to nadzwyczaj bogatym ładunkiem "opowieści" - fantastyczne miejsca, historie, wydarzenia, tajemnice i niezwykłe istoty i ludzie, których spotyka się na swojej drodze niezwykle działa na wyobraźnię i współtworzą niesamowity klimat gry.

Atmosferę grozy i napięcia wprowadza nieuchronność nadciągającej katastrofy - gra skaluje się w taki sposób, że w większości wypadków gracze mają wrażenie, że ciągle znajdują się na krawędzi, blisko zagłady i ledwo prześlizgują się z rundy na rundę.

Mimo tej ogromnej losowości, po kilku rozgrywkach można, a nawet trzeba planować pewne rzeczy z dużym wyprzedzeniem i starać się realizować konkretne cele, optymalnie wykorzystując umiejętności specjalne postaci.

Co ciekawe gra sprawdza się zarówno w gronie ludzi lubiących nastrój i klimat (świeczki i mroczne tło muzyczne obowiązkowe), jak i w raczej zabawowym towarzystwie. Oczywiście co kto lubi, ale mi się dobrze grało i tak i tak.

Bardzo polecam.
John

Dobble to fantastyczna zabawa w każdym gronie. Szybka i dynamiczna gra, która świetnie się sprawdzi, zarówno jako przerywnik pomiędzy większymi tytułami, a także jako gra wyjazdowa. Można grać w pociągu, na tarasie, na działce. Uwielbiana zwłaszcza przez dzieci (ale nie tylko). Dostarcza dużo pozytywnej energii i emocji :D
Alternatywne warianty rozgrywki urozmaicają całość. zwłaszcza świetnie sprawdza się połączenie "Piekielna Wieża" i "Studnia".
Bardzo polecam.

Zdecydowanie jeden z moich faworytów. Jedna z gier do których lubię zawsze wracać.
Na ogromny plus zasługuje genialna regrywalność, ilość potencjalnych towarzyszy w dzienniku podróży jest na tyle duża, że nie ma co liczyć na sprawdzone kombosy i jesteś zmuszony do improwizowania z tego co jest dostępne, zanim przeciwnik podbierze ci najciekawsze postacie.
Wyraźnie widać kilka potencjalnych strategii, ale trudno jednoznacznie stwierdzić, która z nich wysuwa się na prowadzenie. Ta różnorodność strategii i możliwość ich łączenia to też ogromna zaleta. Jeżeli dodamy do tego żetony szlaku, którymi można zmodyfikować ułożenie trasy to już w ogóle bajka. Posiadam tę grę kilka lat i zawsze chętnie do niej wracam.
Warta każdej ceny!

Ciekawa gra o, jak się wydaje bardzo zbilansowanej rozgrywce. Super klimat, jedna z najbardziej klimatycznych gier w mojej kolekcji. Aż miło się na nią patrzy.
Sama rozgrywka z doświadczonymi graczami jest względnie szybka. Trochę deprymuje nowych graczy, grających łowcami różnorodność przedmiotów, wydarzeń, a także akcji możliwych do wykonania. Niestety ta ilość akcji po jakimś czasie okazuje się (dla łowców) być nieco ograniczona.
Warto naciskać łowców na szybką grę, bo z uwagi na proporcje akcji łowców do Drakuli, to oni mogą stać się głównym "zamulaczem" rozgrywki. Choć Drakuli to mocno nie przeszkadza (ciągłe emocje w związku z oczekiwaniem na ruch przeciwników). Po pewnym czasie, gdy łowcy bez planu szwendają się po planszy mogą popadać w lekkie znudzenie i stagnację.
Cóż, w naszym towarzystwie, z uwagi na tę stagnację niektórzy ją lubią bardziej, inni mniej. Ale ze zgraną ekipą rozgrywka jest rewelacyjna.