Gilandiril - recenzje

Ogólnie nie przepadam za grami w zbieranie lew, więc i Filary Ziemi - Gra Karciana średnio przypadła mi do gustu. Instrukcja na początku mimo niewielkiego rozmiaru nieco przytłacza. Trudno powiedzieć czym to jest spowodowane, ale lepiej przeczytać ją dwa razy. Tak czy inaczej za tak niewielką cenę dostajemy niewielką grę która w kategorii niewielkich i tanich gier jest naprawdę niezła.

O grze nie ma się co rozpisywać, bo jej recenzji są pod innymi produktami. Sam pakiet premium moim zdaniem nie zasługuję na taką nazwę. W końcu zawiera standardowe talie, tekturowe żetony, tekturowe pudełka. Nie ma tego poczucia premium, ale jest dużo ciekawszą pozycją niż zwykły pakiet startowy. Pozwala ładnie zorganizować swoje talie i na rozgrywki pójść z ładnym, dedykowanym pudełkiem.

W swoim rdzeniu to wciąż ten sam KeyForge co na początku, jednak z kilkoma ciekawymi różnicami w mechanice. Dla fanów to bardzo dobra zmiana, jednak nowym graczom sugerowałbym zacząć od prostszego zestawu.

Po rozgrywce nie zostałem wielkim fanem KeyForge'a, jednak jest to ciekawa propozycja do fanów gier planszowych, a nie karcianych. Nie musimy zastanawiać się nad wyborem kart do talii, tylko mamy gotowy zestaw do rozgrywki. Do tego dzięki unikatowości nie traci dużo na wartości po otwarciu, więc można odsprzedać bez wyrzutów sumienia

Dość prosta gra w zbieranie zasobów. Na upartego można się doszukać podobieństw do Splendoru. Na początku ikonografia jest mocno nieczytelna i trzeba się posiłkować instrukcją, żeby wiedzieć jak poszczególne kafelki przyznają punkty. Na szczeście tych rodzajów nie jest dużo, więc szybko sie zapamiętuje. Interakcja między graczami nie jest duża, ale trzeba obserować ich ruchy. Sytuacja na planszy zmienia się szybko, więc powinno się mieć jakiś cel od początku, ale trzeba być gotowym na jego zmiany.

Mały dodatek zawierający 40 kart, ale wprowadzający większą różnorodność do gry. Na pewno nie jest kluczowy do gry, ale dla tych którzy dobrze znają grę zwiększy możliwości i bardziej urozmaici partie. Na pewno nie zawiedziefanów

Dodatek z dużo bardziej dla nas egzotycznymi ptakami. Nie jest to tylko rozwinięcie gry podstawowej o nowe ptaki i cele, ale pojawiają się zupełnie nowe planszetki graczy i nowy pokarm. Zmienia to dynamikę rozgrywki i zmusza do innego planowania swoich stad (chociaż to oczywiście zależy jakie ptaki się nam trafią ;) ) Polecałbym zakup raczej fanom Na Skrzydłach, którzy oczekują odświeżenia gry i większych zmian. Na początek nie jest to dodatek niezbędny, a który może dość prostą grę nieco utrudnić.

Moim zdaniem obowiązkowy dodatek z jednego prostego powodu - mamy tutaj karty ptaków, które możemy codziennie zobaczyć za oknem. Więc poza zagrywaniem dla nas niespotykanych amerykańskich ptaków tworzymy stadka ze swojskich wróbli i srok. Poza tym jest to rozwinięcie gry podstawowej o nowe akcje ptaków i cele - bez rewolucji. Dodatkowe jajka to nieco zbędny gadżet, bez którego dodatek mógłby być nieco tańszy, no ale taka polityka oryginalnego wydawcy.

Wydaje się że w Ptaki Europy warto zainwestować nawet na początku przygody z Na Skrzydłach.

Gra, w której można nie tylko poznać nowe gatunki ptaków, ale i naprawdę dobrze się bawić. W grze gracze tworzą własne rezerwaty ptaków wodnych, leśny lub polnych. Każda nisza ekologiczna daje inne bonusy im więcej ptaków w danym rezerwacie tym większe uzyskujemy bonusy. W swoim ruchu gracz może albo zebrać pokarm (uruchamiając nisze leśna) albo złożyć jaja wśród swoich ptaków [aktywując polane] albo dobrać więcej kart ptaków [wykonując akcje z niszy wodnej]. Im dalej w grę tym więcej posiadamy ptaków, tym więcej się dzieje po aktywacji danej niszy. Ciekawa i prosta dynamika gry, w której każdy gracz odnaleźć może własną taktykę. Nie ma tu negatywnej interakcji, każdy pracuje na własną korzyść. Jest tu bardzo duży syndrom "krótkiej kołdry" gdy widzi się wiele potencjalnych kombinacji dających punkty zwycięstwa, ale niewielka liczba akcji pozwala zagrać tylko 1-2 ptaki.
Co do samego wykonania, gra zachwyca dopracowaną grafiką kart, jajeczkami ptaków, ale sam karmnik do rzucania kośćmi oraz opakowania na żetony moim zdaniem wymagałyby dopracowania.
Po za tymi drobnymi mankamentami szczerze polecam jako grę familijną i do gry dwuosobowej!

Pakiet startowy - idealny sposób na rozpoczęcie swojej przygody z Keyforge. Jest w nim to co najważniejsze dwa zestawy unikalnych kart, czytamy zasady i już można rozpocząć rozgrywkę. Jeśli ktoś lubi wizualizacje akcji w grze to żetony w pakiecie startowym to prosty i wygodny sposób na zaznaczenie ogłuszenia, wzrostu siły i ilość zdobytych kryształów czy wykutych kluczy.

Jeśli chodzi o samego Keyforge'a - nie przypadł mi do gustu, ale myślę że to zależy od unikalnej tali kart jaka otrzymamy na start, oczekiwań i nastawienia co do samych karcianek. Brak konieczności tworzenia własnych talii na pewno będzie dużym plusem dla początkujących i oszczędnych graczy. Jednak dla mnie tworzenie super kombinacji i znajdowanie nieoczywistych połączeń między kartami jest bardzo ważnym aspektem karcianek.

W origami tak jak w japońskiej sztuce składania papieru zachwyca wykonanie, choć w tym przypadku po prostu graficzne - ładna prosta i przyjemna gra, która cieszy oko. Podczas rozgrywki gracze budują swoje kolekcje origami wykładając kart i opłacając ich koszt innymi kartami, przy czym każdy gracz może mieć na raz tylko dwie kolekcje (mogą się one różnić rozmiarem tylko o 1 kartę). Jest to istotny aspekt gry, gdyż to on ma główny wpływ na jej złożoność, bo tylko karta znajdująca się na wierzchu stosu jest aktywna - może zapewniać graczowi bonusy. W grze należy oczywiście zdobyć jak najwięcej punktów, można to zrobić na kilka sposobów - bezpośrednio sumując punkty z kart i zagrywając karty punktacji - tylko w tym wypadku karta nie ma dla nas wartości podczas rozgrywki, a dopiero po jej zakończeniu. Dlatego ta miła gra ma w sobie element strategii gdzie gracze decydować muszą na co poświęcą swoje karty i które bonusy warto im wykorzystać - czy dana karta to koszt czy nagroda? Moim zdaniem warto spróbować swoich sił. Miłego składania!

Gra dla dwóch żądnych rywalizacji osób. Trochę taki miniaturowy bitewniak. Zasady są dość proste, ale pozwalają na zaskakiwanie przeciwnika i ciekawe zagrania. Pamiętać trzeba zarówno o dobrym ustawianiu się na planszy, zadawaniu obrażeń, zarządzaniu kartami na ręku, żeby nie zagrać pochopnie karty, która przydałaby się za chwilę. Asymetria krasnoludów i smoka jest widoczna, gra się inaczej, ale jednocześnie są to strony dość podobne i nie trzeba się uczyć nowych zasad.

Dla graczy już zapoznanych z Na Skrzydłach to niewielkie, ale jednak, urozmaicenie talii o 10 nowych ptaków. Dla osób dopiero zaczynających przygodę z tą grą to bardzo dobre wprowadzenie do zasad. Teoretycznie można zacząć grać bez czytania instrukcji, ale dobrze, żeby chociaż jedna osoba znała zasady. W końcu to tylko szybki start, a w trakcie dalszej gry na pewno pojawią się jakieś pytania.

Połączenie gry imprezowej z quizem. Niektóre pytania są tak absurdalne, że wiedza tak naprawdę nie pomaga, a liczy się głównie zabawa i śmiech przy odkrywaniu liczb. Chyba, że ktoś jest wielkim fanem ciekawostek i zna księgę rekordów na pamięć - taki ktoś na pewno wygra każdą rozgrywkę. Zdecydowanie polecam na spotkania przy których nie można krzyczeć i dla ludzi którzy nie lubią gier zręcznościowych.

Bardzo prosta gra dla dwóch osób. Raczej nie dla planszówkowych wyjadaczy, ale dla dzieci nada się znakomicie. Sprawdzi się również jako przerywnik. Kwintesencja mechaniki push your luck, niestety wiąże się z tym duża losowość. Specjalne akcje doniczek wydają się niezbyt zbalansowane. Za to rozgrywki są dynamiczne i szybkie i raczej nie można się nudzić.

Bardzo ładnie wykonana gra i ciekawy pomysł na mechanikę. Niestety grałem jedynie w dwie osoby i mam wrażenie że nie jest to optymalna liczba graczy. Wszystkie podpowiedzi od Johna trafiają do jednej osoby przez co ma ona dużo informacji. Trudno jest przy tym blefować, a jeden błąd może kosztować zwycięstwo. Na pewno chętnie wypróbuję grę w większym gronie. Jakość komponentów jest na bardzo wysokim poziomie, a ładne miarki, kompasy, cyrkiel zdecydowanie uprzyjemniają rozgrywkę i wzmacniają klimat poszukiwaczy skarbów.

Zdecydowanie największym problemem jest widoczność kolorowych markerów na kolorowym tle, ale to niewielki mankament.

Ekstremalnie prosta i ekstremalnie mała gra. Jest mniejsza nawet niż List Miłosny co czyni ją naprawdę kieszonkową. Jednak do rozgrywki potrzeba trochę przestrzeni - mimo wszystko stolik w pociągu powinien wystarczyć. Zasady są równie proste. Można potraktować jako zupełny przerywnik, gdy podczas rozmowy rzucamy karty bez większego zastanowienia i śmiejemy się z pomyłek i dobrych zagrań. Można też podejść do rozgrywki poważniej i przewidywać ruchy, kombinować i podpuszczać przeciwników. Mimo wszystko jest to na pewno gra dodatkowa, a nie główna atrakcja wieczoru.

Opisując tę grę nie da się uniknąć porównania do Tajniaków. W tej grze również rywalizujemy drużyno, jeden członek drużyny podaje hasła, a pozostali próbują je rozszyfrować. Główną różnicą jest to, że hasła nie są słowami, a kartami z obrazkami, które naprowadzają na inne karty z obrazkami na planszy. Dodatkowo drużyny grają jednocześnie, nie ma tur, a rywalizacja przebiega w czasie rzeczywistym.

Wydaje mi się, że przez to, że obrazki są mało abstrakcyjne - przedstawiają "normalne" sytuacje z życia zwierzęcego Amsterdamu - również i podpowiedzi są mało kreatywne. Jednak chyba nie można było tego uniknąć przy dynamicznej rozgrywce.

Ta gra to ciekawa opowieść o życiu człowieka, który z perspektywy zbliżającego się nieuchronnie końca patrzy na swoje wspomnienia i stara się odnaleźć sens i naprawić wyrządzone szkody. Gracze muszą wspólnie planować swoje zmiany, urlopy, przemęczenie, tak aby jak najwięcej dowiedzieć się o losach Billy'ego, zrealizować narzucone przez grę misje i jednocześnie zapewnić pacjentowi opiekę. Każdy z tych aspektów z osobna jest bardzo dobrze zrealizowany, jednak ich połączenie prowadzi do nieco absurdalnych sytuacji. Niejednokrotnie wybiera się zdobycie nowych wspomnień ponad leczenie Billy'ego, bo akurat to opłaca się bardziej. Grę charakteryzuje duża losowość ze względu dużą liczbę kart przedstawiających mgliste i wyraźne wspomnienia Billy'ego oraz losowość jego stanów zdrowia. Dlatego nie należy się zniechęcać niepowodzeniem i walczyć dalej o życie i historię Billy'ego.

Gra, w której to smoki i trole szukają sprawiedliwości za te wszystkie przegrane potyczki i starają się odzyskać swoje skarby. Sam pomysł jest ciekawy, bo kto z nas nie chciałby być smokiem? Jednak gra jest dość prosta i może dlatego trochę rozczarowująca. Dla graczy poczatkujących idealna by nauczyć się podstaw strategii w przyjemnym klimacie, gdyż trzeba tu współpracować z innymi graczami by zdobyć skarb zachowując przy tym jak największa jego cześć dla siebie. Ciekawym pomysłem są karty z korona, które w każdym etapie gry zmieniają lekko jej zasady np. powodując że jakieś potwory maja większa siłę ataku lub któryś skarb jest więcej wart. Ogólnie przyjemna i prosta rozgrywka. Jednak czy na tak dobrym pomyśle fabularnym nie dałoby się zbudować ciekawszej i bardziej skomplikowanej mechanicznie gry? To pytanie pozostawię do oceny przyszłym graczom Złota Bohaterów.