W zamierzeniu tego typu karcianka powinna cechować się szybką rozgrywką. Tutaj niestety jest różnie, ponieważ grze bardzo brakuje balansu w ilości kart zadających obrażenia oraz kart leczących. Tych pierwszych jest zdecydowanie za mało, przez co musimy się namęczyć żeby doprowadzić przeciwnika do końca planszy i go ogłuszyć, bo ten zazwyczaj na bieżąco będzie się leczyć... I tak w kółko. Zamiast więc szybkiej partyjki trwającej 30-40 minut, pojedynek może rozwlekać się na 1,5 do 2 godzin, a w międzyczasie gracze tracą zapał. Problemem też są uroki. Mamy dużo kart wrzucających je przeciwnikowi do talii, a efekty nie szkodzą mu tak bardzo, za to jeszcze bardziej zawężają pole do zadawania obrażeń. Na plus zaliczę to, że gra jest na tyle prosta, że nie wymaga od nas móżdżenia, a przy dobrym dociągu kart jest bardzo przyjemna. Pozycja idealna na wieczór po ciężkim dniu, kiedy chcemy w coś zagrać, ale się nie namęczyć główkowaniem. Ilość kart jest wystarczająca na kilkanaście rozgrywek bez poczucia powtarzalności. Efekty domów też dodają smaczku i regrywalności.
+ Proste zasady, krótka instrukcja.
+ Mimo wszystko to Potter.
+ Ilość kart, regrywalność.
+/- Nie wymaga móżdżenia.
- Brak balansu.
- Przeciągająca się rozgrywka.
- Nierówne wydanie, jakość grafik.

5 powodów, dlaczego ją uwielbiam:
1. Bajeczny klimat, gra jest śliczna i po prostu przeurocza. Na ilustracje zwierzątek i leśnych budyneczków aż chce się patrzeć. Pięknie wygląda na stole, a Wieczne Drzewo, które jest trójwymiarowym elementem planszy, tylko pogłębia efekt. Surowce (przede wszystkim te gumowe jagódki!) też są świetne.
2. Dynamiczna rozgrywka dwuosobowa. Nie ma długich przestojów między turami graczy, więc podczas partii nie nudzimy się.
3. Nieprzewidywalność. Gra dzieli się na 4 pory roku. Na początku możemy mieć wrażenie, że słabo nam idzie, mamy mało kart w naszej osadzie, ale z nadejściem kolejnych pór roku, wszystko może się odwrócić. Zwłaszcza w ostatniej fazie, gdzie naprawdę trzeba się namóżdżyć, żeby wykręcić jak największą liczbę punktów.
4. Regrywalność. Dzięki obszernej talii kart, oraz losowym zadaniom i polom na planszy, każda rozgrywka jest inna. Nie ma też jednej drogi do zwycięstwa, więc w każdej grze możemy skupiać się na czym innym, wszystko zależy od kart, które dociągniemy i co akurat znajduje się na stole.
5. Praktycznie brak negatywnej interakcji. W Everdellu znajduje się jedna karta, która daje możliwość odjęcia punktów przeciwnikowi. Możemy też podbierać karty, których przeciwnik potrzebuje, albo zajmować mu pola na planszy, ale zauważyłam, że lepiej grać żeby sobie "zrobić dobrze", niż psuć innemu graczowi. Jest to fajna odmiana, jeśli gramy w dużo naparzanek.

Pięknie wydana, świetnie odczuwalny klimat WoWa! Regrywalność bardzo wysoka, do tego bardzo dobrze się skaluje - w 2 osoby działa idealnie, a tak najczęściej gramy. Polecam, lepsza niż klasyczny SmallWorld :)