W intrydze autorzy nie żałowali kartom ciekawych zdolności. O ile karty z podtawki są proste i eleganckie o tyle w intrydze nie bali się bardziej złożonych opisów i naprawdę mocno wpływających na ekonomię zdolności.

Jak pierwszy raz zobaczyłem nowe karty byłem przerażony, ale już po pierwszej partii okazało się że ku mojemu zdumieniu dominion zyskał na nowych kartach naprawdę sporo.

Nowe karty cechują się większą losowością, karty z wybieralnym bonusem sprawiają, że downtime jest większy, zgrywanie ręki odrobinę mniej automatyczne , a nowe karty inte3raktywne potrafią być naprawdę irytujące... ale jednak mimo tych wad intryga sprawuje się naprawdę dobrze.

Nowe karty typu Copersmith, baron czy bridge wywracają ekonomię do góry nogami. VPko-cośinnego obniżają wartość prowincji, duke też jest sensowną alternatywą dla standardowego wyścigu do najlepszych zielonych kart, a mniej wyróżniające sie karty też mają ciekawe zastosowania.

Dodatek wnosi sporo świeżości do rozgrywki a po połączeniu z podstawką ilość kombinacji jest na tyle duża, że już nie mogę się doczekać odkrywania nowych pomysłów na grę

Rytmiczna gra imprezowa.

Grałem na razie ze 3 partie i bawiłem się dobrze.

Na pierwszy rzut oka wydaje się banalna, ale utrzymanie rytmu i nie mylenie podobnych gestów może sprawić trochę kłopotu.
Dodatkowo od czasu do czasu gracze wymieniają się gestami, więc zbyt duża schematyczność może okazać się zgubna.

Zasady nie są skomplikowane, a grać może sporo osób na raz więc powinna się nadawać do gry z generalnie niegrającymi znajomymi.

Bardzo dobra gra quizowa

pytania są absurdalne i numeryczne (klimatach typu "ile gier sprzedano w Rebelu w grudniu 2008") wybrane tak żeby nikt nie znał odpowiedzi, ale każdy może coś w miarę sensownego strzelić

Nawet jeśli kogoś zawiedzie wiedza / intuicja / fart sporo punktów można nazbierać na obstawianiu odpowiedzi innych graczy

Możliwość gambitu sprawia że nigdy nie wiadomo jaki będzie rezultat zmagań, nawet przy sporych różnicach punktowych

Praktycznie jedyną wadą jest IMO fakt że jest to wersja brytyjska - sporo pytań dotyczy UK i trzeba dość dobrze znać angielski żeby poprawnie przetłumaczyć niektóre pytania.

Gra mi się podoba.

Mechanika dość prosta, jest trochę ciekawych mechanizmów, umiarkowana losowość i dużo negocjacji. Żeby wygrać trzeba mieć trochę szczęścia, trochę pomyśleć i dużo przekonywać innych do obustronnie korzystnych wymian.

Huraganowy wzlot na pierwsze miejsce BGG świadczy bardzo dobrze o grze twórcy fasolek.

Sam tytuł z wymienioną znaną i lubianą karcianką ma niewiele wspólnego. Tym razem autor zaserwował nam dobrze wyważoną i wymagającą eurogrę.

Talia prawie 300 kart, które nie ruszają rdzenia mechaniki, ale przesuwają odpowiednio akcenty sprawia, że każda partia będzie inna.

Niestety to rozwiązanie sprawia, że każdy ma inny wachlarz możliwości, a jakoś ciężko mi uwierzyć żeby każdy zestaw z tych paruset kart był równie pomocny dla gracza. Dodatkowo punktacja jest jawno/ tajna (niby nic nie jest ukryte, ale punkty są w tylu kategoriach że ciężko trzymać rękę na pulsie) co skutkuje u mnie wrażeniem wieloosobowego pasjansa. Może i bijemy się o wspólne zasoby, ale każdy ma trochę inną grę i w sumie nie wiem czy jestem w czołówce, czy brakuje mi paru czy może parunastu pkt. do lidera, a przy bardziej wyrównanej grze kto nim w ogóle jest...

Niemniej optymalizacja własnego podwórka jest niezmiernie ciekawa, a opanowanie wszystkich mechanizmów w celu wymaksowania wyniku to wymagające i satysfakcjonujące zadanie.

[ale wolę bezpośredniość zmagań w Caylusa]